Sporten kan iedereen (9) Zo blijkt uit het verhaal van mevrouw Honig

Dat sporten niet alleen is weggelegd voor jongeren, maar dat je ook als je dik in de tachtig bent nog actief ‘aan de bal’ kunt zijn in de sportschool bewijst mevrouw Honig.

Met een kopje koffie in de hand op een hometrainer
Breien, puzzelen, tv-kijken, lezen. Dát zijn dingen die iemand van 86 dagelijks doet. Maar dat is niet van toepassing op mevrouw Honig. Deze bewoonster van de kleinschalige woonvoorziening van Marquant in Heemskerk fietst vier keer per week 45 minuten lang door polders, langs dijken, over bruggen en door heuvelachtige landschappen.

Een hele onderneming? Dat valt mee. Mevrouw Honig loopt vanuit de gezamenlijke woonkamer de trap af en neemt plaats op één van de hometrainers in de sportzaal van Marquant. Ze kiest een route uit en begint te trappen.

Dat bewijzen de aanwezigen in de sportzaal. Het zijn bijna allemaal bewoners van Marquant. Maar ook buurtbewoners zijn van harte welkom. Of je nou 76, 86, of 96 bent. Of je wel of geen dementie hebt. Een paar minuten op de loopband, een paar kilometer fietsen, naar elkaar overgooien. Dat blijkt iedereen nog prima te kunnen. Zorgde de aanwezigheid van de sportzaal bij Marquant ervoor dat mevrouw Honig haar huis in Beverwijk verliet? Dat niet, ze wist van te voren niet eens dat die er was. Maar de gezelligheid om haar heen en de veiligheid van de groep maakte dat zij de woonvoorziening haar nieuwe thuis wilde maken.

Sportief is ze altijd al geweest. Als vierjarige werd ze wekelijks naar kleutergym gebracht. “Dan waren ze me even een uurtje kwijt.” Ze won regelmatig reepjes chocolade met haar prestaties. Jaren later won ze medailles als ze de snelste was op de 100 meter. Tot haar 26e speelde ze handbal. “Gooien kon ik niet, lopen wel.” Daar denkt haar sportcoach Kaylee anders over. Als ze tijdens een groepsles gaat overgooien met mevrouw Honig zet ze altijd een extra stap naar achteren.

Fietsen met de buurvrouw
Totdat er kinderen kwamen handbalde mevrouw Honig fanatiek in het eerste damesteam. Die teamsport bracht haar veel gezelligheid. En die gezelligheid tijdens het sporten is nog steeds belangrijk voor haar. Want hoewel fietsen een individuele sport is, komt mevrouw Honig niet vaak alleen naar beneden. Haar buurvrouw mevrouw Rensen fiets ook graag een rondje mee. Het enige verschil is dat mevrouw Rensen fietst op een zitfiets. De zitfietsen zijn ideaal voor mensen die wél graag fietsen maar hun rug niet teveel kunnen belasten. Of je nu een gewone fiets pakt of een zitfiets: het gaat erom dat je in beweging blijft.

Een potje sjoelen als cooling down
Na hun portie beweging drinken de dames Honig en Rensen regelmatig een kopje koffie aan de grote tafel. En als ze zin hebben sjoelen ze nog een potje. En dan komt het competitieve weer naar boven bij mevrouw Honig. Ze ontvangt hier weliswaar geen reepjes chocolade of medailles. Om de winst is het haar wel degelijk te doen!

Er wordt niet gezweet. En van spierpijn is ook geen sprake. Waar is al dat sporten dan wel goed voor? Mevrouw Honig: “Ik merk dat ik veel minder stijf ben. Doordat ik regelmatig fiets, gaat een rondje lopen ook makkelijker.” De coördinator van Marquant, Martina Balk ervaart nog meer voordelen. “Een aantal van onze bewoners heeft dementie, zij kunnen soms behoorlijk in hun eigen wereld zitten en druk in hun hoofd zijn. Een half uurtje sporten werkt op die momenten vaak rustgevend voor ze.” Bovendien is het wetenschappelijk bewezen dat bewegen goed is voor mensen met dementie. Het zal de dementie niet stoppen. Maar het vertraagt wel. En dat maakt het uitvoeren van dagelijkse activiteiten een stuk makkelijker.

Van dementie is bij mevrouw Honig gelukkig geen sprake. Maar het voordeel van het bewegen merk je duidelijk. Na haar kop koffie veert ze op van haar stoel om terug naar haar appartement te gaan. “Morgen ga ik schilderen, maar overmorgen ben ik er weer!” Met een gulle lach neemt ze afscheid van haar sportcoach. “Dat is goed, dan nemen we een fietsroute door de Alpen”, grapt haar sportcoach. “Als je het maar laat. Aan bergen heb ik een hekel!” Rustig loopt mevrouw Honig de trap op. Zonder puffen komt ze boven. Daar kan menig mens een puntje aan zuigen.